Βιογραφικά στοιχεία για τους πολιτικούς Κάνταρ, Ναγκυ, Γκέρου και Ράκοσι
Κádar János (1912 – 1989): Γεννήθηκε από γονείς εργάτες. Εργαζόταν από την παιδική ηλικία στην αρχή ως ανειδίκευτος εργάτης και αργότερα ως εργαλειοποιός. Σε ηλικία 17 ετών συνδέθηκε με το εργατικό κίνημα . Το 1931 γίνεται μέλος της Κ.Ε. της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Νέων. Την ίδια χρονιά γίνεται μέλος του παράνομου Κομμουνιστικού Κόμματος.Το 1935 καταδικάζεται σε διετή φυλάκιση. Το 1942 γίνεται μέλος της Κ.Ε. του κόμματος και το 1943 γραμματέας του κόμματος. Έπαιξε διευθυντικό ρόλο στην οργάνωση του αντιφασιστικού κινήματος ανεξαρτησίας. Το 1944 συλλαμβάνεται, όμως σύντομα καταφέρνει να δραπετεύσει και να συνεχίσει τη δράση του στο αντιφασιστικό κίνημα ανεξαρτησίας. Μετά την απελευθέρωση της χώρας γίνεται μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε.του κόμματος. και μέλος της προσωρινής εθνοσυνέλευσης. Το 1945- 1946 είναι γραμματέας της κομματικής οργάνωσης Βουδαπέστης. Στο πρώτο συνέδριο του MDP (Κόμμα του Εργαζόμενου Λαού, το οποίο προέκυψε από την ένωση του κομμουνιστικού κόμματος και της αριστερής πτέρυγας του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος) εκλέγεται στη θέση του αναπληρωτή γενικού γραμματέα του κόμματος.. Το 1948 γίνεται υπουργός εσωτερικών. Το 1951 με κατασκευασμένες κατηγορίες από την κλίκα Ράκοσι κλείνεται φυλακή, σε απάνθρωπες συνθήκες. Το 1954 απελευθερώνεται και αποκαθίσταται στο κόμμα. Γίνεται γραμματέας του 13-ου διαμερίσματος Βουδαπέστης του κόμματος. και πρώτος γραμματέας του νομού Πέστ. Τον Ιούλιο του 1956 γίνεται μέλος της Κ.Ε. του κόμματος, μέλος του Π.Γ. και ένας από τους γραμματείς της Κ.Ε. Την περίοδο της λαικής εξέγερσης τον Οκτώβρη του 1956 είναι μέλος της κυβέρνησης του Ναγκυ Ίμρε. Στις 30 Οκτώβρη αναλαμβάνει πρωτοβουλία για τη διάλυση του MDP και την ίδρυση του νέου κόμματος, του MSZMP (Ουγγρικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα} του οποίου μετά την καταστολή της εξέγερσης από το σοβιετικό στρατό, γίνεται ΓΓ. και κρατά αυτή τη θέση ως το τέλος της ζωής του, επανεκλεγμένος από όλα τα συνέδρια του κόμματος που ακολούθησαν. Στις 4 Νοεμβρίου στηριζόμενος στη σοβιετική δύναμη ιδρύει την Προσωρινή Επαναστατική Κυβέρνηση των Εργατών και των Αγροτών, και λίγο μετά ορκίζεται μπροστά στον πρόεδρο της Δημοκρατίας ως πρωθυπουργός. Ωστόσο για την περίοδο των 30 και πλέον χρόνων που ακολουθούν λειτουργεί κυρίως ως κομματικός ηγέτης και ως ο ηγέτης της χώρας.
Nagy Imre (1896- 1958) : οικονομολόγος γεωργίας, πολιτικός. Συμμετέχει στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Από τον Ιούλιο του 1915 ως το 1918 είναι σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στη Ρωσία. Μετά, από τις γραμμές του Κόκκινου Στρατού, συμμετέχει στον εμφύλιο πόλεμο. Το 1920 γίνεται μέλος του μπολσεβίκικου κόμματος.. Το 1921 επιστρέφει στην πατρίδα και εργάζεται μέσα από τις γραμμές του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Το 1928 φεύγει στην Αυστρία. Από το 1930 ζει στη Σ.Ε. Το 1945 επιστρέφει στην πατρίδα. Γίνεται υπουργός γεωργίας. Με το όνομά του συνδέεται η αγροτική μεταρρύθμιση του 1945. Από το Νοέμβρη του 1945 είναι υπουργός των εσωτερικών. Από το Μάρτιο του 1946 ως το 1949 είναι ένας από τους γραμματείς της Κ.Ε. του κόμματος. Διευθύνει το αγροτικό τμήμα της Κ.Ε. Είναι υπουργός επισιτισμού ως τις αρχές του 1952 και από το Νοέμβρη αναπληρωτής πρωθυπουργός. Από τις 4 Ιουλίου του 1953 ως τις 18 Απριλίου του 1955 είναι πρωθυπουργός της χώρας. Με πρωθυπουργό τον Ναγκυ πραγματοποιείται στροφή στην οικονομική πολιτική, λαμβάνει μέτρα με σκοπό την αποκατάσταση της νομιμότητας στη χώρα. Τον Απρίλη του 1955 καθαιρείται από όλα τα κομματικά και τα κρατικά αξιώματα. Το Δεκέμβρη διαγράφεται από το κόμμα. Γίνεται ηγετική προσωπικότητα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης που ασκεί κριτική στο σταλινικό σύστημα. Στις 13 Οκτωβρίου επανέρχεται στο κόμμα και στις 24 αυτού του μήνα γίνεται πρωθυπουργός της χώρας. Από τις 28 Οκτωβρίου είναι μέλος του προεδρείου του MDP και από την 1-η Νοεμβρίου μέλος της εκτελεστικής Επιτροπής του MSZMP. Στις 4 Νοεμβρίου ζητά άσυλο στην γιουγκοσλαβική πρεσβεία. Στις 23 του μηνός οι άνθρωποι του Σέροφ τον στέλνουν στη Ρουμανία. Τον Απρίλη του 1957 συλλαμβάνεται. Στις 15 Ιουνίου 1958 δικαστήριο σκοπιμότητας τον καταδικάζει σε θάνατο. Την άλλη μέρα, στις 16 Ιουνίου εκτελείται. Αυτή η κατάληξη βάραινε σε όλη του τη μετέπειτα ζωή τη συνείδηση του Κάνταρ.
Gerö Ernö (1898 –1980):Πολιτικός , οικονομολόγος. Το 1918 γίνεται μέλος του ΚΚ Ουγγαρίας.. Μετά την πτώση της Δημοκρατίας των Συμβουλίων το 1919 είναι ένας από τους οργανωτές των παράνομων οργανώσεων του κόμματος. Συμμετείχε στο εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία (1936 -1938). Στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ήταν εκπρόσωπος του ουγγρικού κομμουνιστικού κόμματος στην Κομιντέρν. Το 1945 επιστρέφει στην Ουγγαρία. Από το 1945 ως τον Οκτώβρη του 1956 καλύπτει καίριες θέσεις σε διάφορα υπουργεία. 1945, υπουργός εμπορίου, 1945- 1949, υπουργός οικονομικών, 1949 -1952 , υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, 1953 -1954, υπουργός εσωτερικών, 1952 -1956 αναπληρωτής πρωθυπουργός. Μετά το 1945 ήταν ι μέλος της Κ.Ε. του ΚΚ Ουγγαρίας και μετά του MDP. Από τον Ιούλιο ως τις 25 Οκτωβρίου του 1956 ήταν πρώτος γραμματέας της Κ.Ε. του κόμματος. Στις 25 Οκτωβρίου 1956 καθαιρείται απ όλα τα αξιώματά του. Μεταβαίνει στη Σ.Ε. απ όπου μόνον το 1960 μπόρεσε να επιστρέψει στην Ουγγαρία. Το 1962 η Κ.Ε. του κόμματος τον διαγράφει από μέλος του κόμματος για τις ανομίες του στην περίοδο 1948 – 1956. Στα χρόνια της σύνταξης του ασχολήθηκε με μεταφράσεις.
Rákosi Mátyas (1892 - 1971), πολιτικός. Από το 1910 συμμετείχε στο σοσιαλδημοκρατικό κίνημα. Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο αιχμαλωτίζεται και μετά γίνεται μέλος του μπολσεβίκικου κόμματος. Τον Απρίλη του 1918 επιστρέφει στην πατρίδα. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ουγγρικού Κόμματος Κομμουνιστών (ΜΚΡ). Την περίοδο της Δημοκρατίας των Συμβουλίων είναι αναπληρωτής επίτροπος του υπουργείου εμπορίου και επίτροπος της κοινωνικής παραγωγής. Μετά την ήττα της Δημοκρατίας των Συμβουλίων μεταβαίνει στη Σ.Ε. Από το 1921 – ως το 1924 ήταν συνεργάτης της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομιντέρν και ένας από τους γραμματείς της. Το Δεκέβρη του 1924 επιστρέφει στην Ουγγαρία με σκοπό την αναδιοργάνωση του ΚΜΡ. Συλλαμβάνεται και μαζί με 52 άλλους κομμουνιστές οδηγείται στο στρατοδικείο. Χάρη στη διεθνή και την εσωτερική πίεση οδηγείται σε πολιτικό δικαστήριο. Το 1934 οδηγείται και πάλι σε δίκη για τη δράση του στη Δημοκρατία των Συμβουλίων ως λαϊκός επίτροπος. Καταδικάζεται σε ισόβια. Απελευθερώνεται το 1940 με την παρέμβαση της Σ.Ε. Ως το 1945 είναι επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικού του ΜΚΡ και της κομμουνιστικής εμιγκράτσιας στη Σ.Ε. Το 1945 επιστρέφει στην πατρίδα. Από το 1945 είναι ΓΓ του ΜΚΡ και μετά του ΜDP.Από τον Ιούνιο του 1953 ως τις 18 Ιουλίου 1956 είναι πρώτος γραμματέας του κόμματος. Μετά την καθαίρεσή του μετακομίζει στη Σ.Ε. με τη γυναίκα του. Για τα πολιτικά του εγκλήματα και τις βαριές ανομίες του το 1962 διαγράφεται από το κόμμα, από το MSZMP. Τον Αύγουστο του 1957 υποχρεώνεται να μετακομίσει στο Κρασνοντάρ και το 1962 στο Τοκμάκ, 80 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα της Κιργιζίας. Το Απρίλη του 1970 η Κ.Ε. του MSZMP συγκατατίθεται ο Ράκοσι «με όρισμένους όρους» να επιστρέψει στην πατρίδα.
